Toen Bram en Karen enkele jaren geleden met hun idee voor Treelodge kwamen, was ik meteen enthousiast en fier, maar ook een beetje sceptisch. Een boomhuttenverblijf in een recreatiezone in Retie? Dat leek me een enorme uitdaging, vooral wat betreft alle vergunningen en gemeentelijke goedkeuringen. "Dat krijgen ze hier nooit klaar," dacht ik soms. Maar Bram en Karen gaven niet op. Met een bewonderenswaardig geduld bleven ze hameren op de meerwaarde die Treelodge zou bieden voor Retie. En zie nu, na drie jaar intensief werk en de nodige doorzettingskracht stond de eerste hut er dan toch!
Vanaf dag één hebben mijn vrouw en ik Bram en Karen onvoorwaardelijk gesteund. In het begin betekende dat vooral de handen uit de mouwen steken. Ik zorgde er bijvoorbeeld voor dat alle machines klaar waren voor gebruik en dat de werkruimte netjes was ingericht. Elk stuk gereedschap moest zijn vaste plek hebben, zodat alles vlot verliep. Ik ben ook vaak met hem materialen gaan halen. Zo zijn we een keertje oude ramen gaan ophalen, ver in de Westhoek. Ze hebben die daarna gezandstraald en gebruikt in de Tjiftjaf.
Het was trouwens niet alleen familie die kwam helpen. Veel van Brams kameraden staken ook de handen uit de mouwen. Met z’n allen hebben we in korte tijd ontzettend veel werk verzet. Het was heel mooi om te zien hoe iedereen zich inzette voor hun project.
Nu Treelodge draait, zijn mijn vrouw en ik de 'reserve flexijobbers', samen met Karens vader. We springen bij waar nodig, zorgen ervoor dat de boomhutten tiptop in orde zijn en dat alles wat voorzien moet worden, geregeld is.
Of we zelf al gelogeerd hebben? Natuurlijk! Ik ben ook enorm trots op wat Bram en Karen gepresteerd hebben. Treelodge heeft intussen ook al veel aandacht gekregen in kranten en artikels, en zelfs collega’s van mij zijn er al komen logeren. We vertellen er ook met veel fierheid over.
Het is niet eens zo’n grote verrassing dat Bram met het idee voor een boomhuttenverblijf aankwam. Ik geloof dat Bram van Sinterklaas eens een zak nagels gekregen heeft, om boomhutten te bouwen. Toen was hij een jaar of tien, denk ik. En wat denk je? Niet veel later had hij samen met zijn broer hier iets verderop echt een boomhut gebouwd. Hij was er al vroeg mee bezig.
Wat ik het leukste vind aan Treelodge? De vuurplaats bij de Tjiftjaf. Ik vind het geweldig dat Bram zoiets heeft bedacht. En de Vuurschuur is ook zo tof gedaan. Als we hier in de winter zijn, voelt het alsof we in Noorwegen zitten. Het bos is dan echt op z’n mooist, met die kale bomen en de knisperende kou. Een paar jaar geleden hadden we ook het geluk om een buizerd vlakbij te zien nestelen en jongen krijgen. Dat was prachtig om te zien en te horen.
Treelodge is ook een fijne plek voor de kleinkinderen. Als een van hen jarig is, vieren we dat altijd in de Vuurschuur, samen met de familie van Karen. Mijn vrouw bakt dan altijd een overheerlijke koekjestaart.
Als ik Bram en Karen iets mag toewensen, is het dat ze gespaard blijven van brand. De brand in de Bonte Specht is hard binnengekomen, bij ons allemaal. Die boomhutten zijn als kindjes voor hen. Het is iets wat je niemand toewenst.
En Bram doet het als vader enorm goed. En hij is wel 1000 keer handiger dan ik! Hij heeft duidelijk de goede genen van zowel zijn moeder als mij meegekregen.
